Lesbos.

Aan de ene kant een prachtig eiland, zon, zee, strand, en talloze terrasjes. Aan de andere kant Kara Teppe II, het kamp waar vrijheid ver te zoeken is. Waar de politie bepaalt of je vandaag wel of niet het kamp mag verlaten. Waar veel vrouwen ’s nachts een luier dragen, om niet naar het toilet te hoeven lopen met het risico onderweg verkracht te worden.

Het is schrijnend. Onrechtvaardig. Uitzichtloos. Het wachten duurt lang. Té lang.

Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze wereld even binnen mocht stappen, mocht neerknielen naast zoveel mensen.

En nu heb ik het stokje overgegeven aan de volgende vrijwilliger.

‘Release & Embrace’ Het loslaten van de heftige situaties die nu buiten mijn cirkel van invloed liggen, het teruggeven aan God.  Tegelijkertijd al het positieve omarmen, zoveel mooie mensen, bijzondere ontmoetingen, goede gesprekken, talloze herinneringen, nieuwe levenservaring…

Vandaag vlieg ik terug naar NL.

Dank jullie wel voor het meeleven en voor de bemoedigende berichtjes, waardeer ik enorm!!