Als de dienst maandag ochtend begint, is er niemand om de consulting-room te runnen, dus die taak neem ik op me. Soms wat lastig dat de patiënten geen Engels spreken, maar met m’n magere Mandinka woordenschat, in combinatie met veel handgebaren, komen we toch een heel eind. Er zijn die ochtend niet super veel patiënten, waardoor ik tussendoor tijd heb om een wandeling te maken door het arme Ebotown. Bizar hoe de mensen in hun vervallen hutjes met open riolen, je uitnodigen om met ze mee te eten als je langsloopt, terwijl ze zelf zo weinig hebben. Zo’n ontzettend andere mentaliteit dan in Nederland, onvoorstelbaar.

Deze week heb ik mijn tussentijdse beoordeling met mijn instellingsdocent via Skype, waar ik een dikke voldoende voor haal. ’s Middags volgen we de klinische les over de ABCDE-Methode van de Nederlandse arts. Daarna een bezoekje aan de tailor, de supermarkt, de lokale ‘sportschool’ en ’s avonds gaan we naar vrienden in het dorp.

Vanmorgen, zondag, voor de verandering naar een katholieke kerk geweest. Ondanks dat er geen einde aan leek te komen (10.00 – 13.00 uur) toch een interessante dienst. Vandaag is het Korriteh (Suikerfeest), dus we gaan straks naar onze Moslim vrienden in het dorp om dit samen met hen (in onze Afrikaanse jurken) onder het genot van een gezellige barbecue te vieren.