Vorige week zondag waren we uitgenodigd om een lekkere Gambiaanse maaltijd te nuttigen bij onze vriendengroep. Twee grote bakken rijst, met vreemde kleurrijke elementen waarvan ik liever niet wil weten wat het is. Het was gelukkig toch verassend lekker!

Nadat ik maandag voor het eerst mee heb gekeken met de medical checkups voor de basisschoolkinderen, is het dinsdag mijn beurt om de checkups te runnen. ’s Morgens loop ik rond 9.00 uur naar de school om samen met Haddy, de social worker van de school, ongeveer 20 kinderen op te halen om ze een korte check-up te geven (lengte, gewicht, temperatuur, ogen en tanden), waarna ik ze zo nodig doorverwijs naar het ziekenhuis.

De meeste Gambianen zijn moslim, ervan overtuigd dat de God waar de Christenen in geloven, dezelfde is als Allah, hoewel ze niet geloven dat God uit Vader, Zoon en Heilige Geest bestaat, wat tot interessante gesprekken leidt.

Verder hadden we de opening van de nieuwe dokterspost. Nadat de geluidsinstallatie op de accu van de auto is aangesloten, luisteren we ruim 2 uur naar eindeloze speeches en dankbetuigingen, tussen de oorverdovende piepen van de microfoon door. De Gambiaanse TV-ploeg is ook van de partij, zodat alle Gambianen met een TV die avond ook mee kunnen genieten van de feestelijke opening. Na de opening gaan we lunchen in Lamin Lodge, een idyllische plek aan het water. Helaas waren de twee stokken die we bij binnenkomst kregen, niet genoeg om de Cola van Laila en de net geserveerde kipfilet van Hilde te beschermen tegen de razendsnelle brutale apen die er rondzwerven.